Route vietnam part one

Weer een nieuw land dat we aandoen op onze avontuurlijke reis. Een land waar we tijdens het reizen veel verschillende verhalen over gehoord hebben. Een land gezien in de Amerikaanse oorlogsfilms. Een land waarvan we in Nederland meestal alleen de Loempia's hebben geproefd. Vietnam; het land dat hoog op ons lijstje stond om te ervaren. En wat een ervaring was het!

Van te voren plannen we meestal niet veel, zo ook in Vietnam niet, maar een ding stond vast; we zouden Vietnam te motor gaan verkennen. Ons verblijf in Ho Chi Minh stad (voormalig Saigon) stond dan ook in het teken van een motor kopen. Kopen!? Ja kopen aangezien we de motor weer in Hanoi konden verkopen zou dit enorm in onze reiskosten schelen. Alleen nu nog een degelijke motor vinden. Na een chaotische rit achterop twee "taxiscooters" door het niet te omschrijven verkeer van de stad kwamen we uit bij een motorshop. Hier hadden ze echter alleen te lage motoren voor onze Tymen z'n lange beentjes dus dat werd hem niet. Totdat ze een Bonus te voorschijn toverden, een oude motor maar de goede hoogte. Echter van de prijs schrokken we nog al. Met de moed in onze schoenen gingen we terug naar ons gedeelte in de stad en na het lange rondslenteren en zoeken was het geluk aan onze kant. Daar stond onze motor voor een cafeetje en voor de prijs die we wilden betalen. De deal was snel rond en zo begon ons motor avontuur.

Onze twee trouwe rugtassen wilden we niet achterlaten en gingen daarom achterop opgestapeld op onze bagrack. Na ff goochelen zaten ze strak vast en konden we gaan Tymen uiteraard achter het stuur, de tassen achterop, en Jorientje er tussenin! We wilden niet gelijk koers naar het Noorden zetten richting Hanoi want het zuiden had ook veel moois te bieden. De Mekong Delta was dan ook onze eerste bestemming. Hier hebben we drijvende markten bezocht, gezien hoe mihoen gemaakt wordt, en gezien hoe ananassen groeien, wat een prachtige planten! De weg er naar toe ging echter niet gesmeerd, al snel begaf ons mooie bagrack het en boog krom met tassen en al eraan bungelend. Gelukkig zat er een soort garage langs de kant van de weg en met een snel lasje konden we gelukkig gauw weer verder. Na de hysterische Highway 1 met ons gerepareerde rack te hebben overleefd, hield ons rek het niet meer en begaf het weer. Met krom rek haalden we onze bestemming Can Tho in de hoop daar een shop te vinden die voor ons bagracks aan de zijkant van de motor kon maken (zoals we ons van te voren hadden ingebeeld). Na veel vragen en lopen kon helaas niemand ons helpen, of toch wel? Toen we de hoop alweer bijna hadden opgegeven liepen we langs een stel lassers. En kwam al snel de hoop terug toen Tymen ze vroeg met handen en voeten of ze de rugtasrekken op onze motor konden lassen. En ja hoorgelukt! blij als we waren met de rekken en de goudeerlijke prijs die ze vroegen konden we onze weg vervolgen. Op naar het noorden!

Dalat, een stad midden op de berg, daar zouden we in twee dagen heen rijden. Alleen je raad het al! De heuvels vroegen veel van onze motor maar met af en toe uitvallen en afkoelen klommen we langzaam maar zeker de hoogte in. Tot op gegeven moment de motor niet meer aanwilde. Daar stonden ergens in de bergen in the middle of nowhere, geen shop in de buurt, en weinig kans op Engels sprekende mensen, met onze kapotte Bonus. Denkend over een plan en balend als een stekker zag en stel Vietnameze gasten ons lopen met de motor vooruitduwend. Oh ja het was ook nog eens bloedje heet Ha Ha. En 1 april wat een slechte grap! De mannen waren erg behulpzaam en sleepten ons met hun eigen scooter naar de dichtstbijzijnde garage. Een kleine eenmanszaak met wederom een zeer behulpzame man. Sleutelend en zoekend naar het mankement haalde de man onze hele motor uit elkaar. Intussen zagen we de uren wegtikken en wisten we dat we nacht hier ergens door zouden moeten brengen. Toen de avond viel, het motorblok in en uit elkaar was gehaald, kwam de man erachter dat hij de motor niet kon maken. "i'm very sorry" was wat hij kon zeggen in het Engels. In de tussentijd hopend dat de motor gemaakt kon worden hadden we al bracht dat we zouden gaan liften of iets dergelijks en dat de man de motor mocht hebben als die niet gemaakt kon worden. Maar de man wilden hem niet aannemen, hij begreep ons niet en wij hem niet, de motor kon weldegelijk gemaakt worden maar niet door hem. Inmiddels was de shop een struk drukker en waren de gasten die ons hierheen sleepten teruggekomen om ons naar de volgende shop de slepen en ons naar een hotel te brengen. Piekerend gingen we naar bed toe om de volgende dag om 09:00 terug te keren naar de shop die misschien wel onze motor kon fixen.

09:00 De motor lag nog uit elkaar en we troffen enkel een leeg frame aan, hoe lang t nog zou duren? Kom om 13:00 maar terug, en ja hoor tegen alle verwachting in was hij gemaakt! Met een nieuw pistool erin en weet ik het wat allemaal nog meer konden we onze reis vervolgen. Met een zo goed als nieuwe motor kon er toch niets meer fout gaan? En zo verliep onze reis naar Dalat door de bergen langzaamaan maar vlekkeloos. Hebben we daar een het crazy house bezocht en een waterval om vervolgens snel door te rijden naar Na Thrang aan de kust waar we met de drie Engelse gasten (zie Helemaal Laos) hadden afgesproken. Het appartementje waar we verbleven had een keukentje en was voor ons ideaal. Lekker een keer zelf koken en zo aten we gezellig oma's nasi en macaroni met de boys. Het hoogtepunt in Na Thrang was Vinpearl land een attractiepark met een enorm waterpark gelegen op een eiland alleen bereikbaar per cable car! Super veel glijbanen in de buitenlucht onder het warme zonnetje ideaal dus. Na 4 dagen stil te hebben gestaan startten we onze motor weer, namen we wederom afscheid van de Engelsen, om onze koers naar het noorden voort te zetten...

..wordt vervolgd